CZEGO MOGĄ NAUCZYĆ NAS IMPRESJONIŚCI

Katarzyna Nowocin-Kowalczyk
1 sty 2024
5 minut(y) czytania

Zaktualizowano: 14 wrz 2024

28 sierpnia 2022

autor: Katarzyna Nowocin-Kowalczyk

Czego mogą nauczyć nas impresjoniści - impresje o życiu okiem kulturoznawcy

tekst z książki: CZAS ZMIAN

Amazon

eBook

I oto zdarzyło się kiedyś, że czerń zniknęła z palety pewnej grupy malarzy. Dlaczego? Ponieważ czerń odpowiada absolutnej ciemności. Zatem malowali świat korzystając jedynie z siedmiu podstawowych barw tęczy (czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo i fioletowy), których nie mieszali na palecie, ale dopiero na płótnie. Malowali ‘chwilę’. Moment zatrzymany w czasie, niczym w kadrze aparatu fotograficznego. Nazywano ich buntownikami. Jednak to właśnie ci buntownicy, na których początkowo patrzono z niechęcią, a nawet wyśmiewano, zmienili sposób postrzegania sztuki i świata. Wyszli poza ramy i stworzyli nową sztukę. Stworzyli Nowy Świat.

„Pewnego ranka jednemu z nas zabrakło czerni; to narodziny impresjonizmu” – powiedział Auguste Renoir. Jednak sama nazwa ‘Impresjonizm’, pochodzi od obrazu ‘Impresja, wschód słońca’, namalowanego w 1872 r. przez Claude’a Monet’a, który publicznie zaprezentowano w 1874 roku na wystawie w Atelier Nadara.

Dla wielu, ‘Impresjonizm’ to wciąż tylko jakiś tam styl malarstwa charakteryzujący się rozmytym obrazem. Przeciwieństwo solidnego, wyraźnego, zamkniętego w ramach malarstwa akademickiego obowiązującego jeszcze w II połowie XIX wieku. Dlaczego jednak Impresjonizm tak nas intryguje i przyciąga?

A co, jeśli powiem Ci, że sposób w jaki widzisz, postrzegasz tzw. rzeczywistość jest właśnie Impresjonizmem? Zapewne wielu zaprzeczy. Wielu powie – Nie. To nieprawda. Ja widzę realnie i wyraźnie, a nie za mgłą. – I zapewne masz rację. Wszak Prawdą jest to, co za Prawdę uznamy. Tylko czy to na pewno jest ta Prawda, której szukasz? Dlatego zapytam – A co z Twoimi marzeniami, snami? Co z Twoją wyobraźnią? Jak widzisz, kiedy wyłączasz głowę? Jak widzisz, kiedy patrzysz sercem? Jak widzisz, kiedy oglądasz zachód słońca? Jak widzisz, kiedy wsłuchujesz się w szept natury, szum morza, powiew wiatru, śpiew ptaka albo po prostu w oddech dziecka? Co widzisz patrząc w czyjeś oczy? Co widzisz, spoglądając w niebo lub podziwiając kwiat, który zakwitł w Twoim ogrodzie? Który świat jest tym światem prawdziwym? I czy na pewno ten, który za prawdziwy uznałeś?

Umysł ludzki potrafi być bardzo zwodniczy. Umysł widzi tak, jak został nauczony, zaprogramowany. Głowa tworzy emocje. Serce widzi świat takim, jakim ten świat w istocie jest.

Czego zatem uczą nas Impresjoniści?

„Potrafię namalować tylko to, co widzę.” - Claude Monet

Wszystko jest ulotne. Bo wszystko jest chwilą. A chwila, to nastrój, światło, emocja, a także kąt widzenia, czyli inaczej, perspektywa.

Twoja perspektywa jest subiektywna. I nie jest ani lepsza, ani gorsza od innej perspektywy. Po prostu jest jaka jest. Bo Twoja perspektywa jest impresją. Jest wrażeniem. Jest odbiciem Ciebie na dany moment. Czyli to, w jaki sposób kogoś lub coś postrzegasz, jest Twoim lustrem. Jest Tobą. Kiedy zmieniasz perspektywę, widzisz więcej.

„Chciałbym namalować sposób, w jaki śpiewa ptak.” - Claude Monet

Kontury są iluzją. Kontury podane są przez mózg. To Twój mózg tworzy ramki. Niczym ramki matrixowego świata. Spójrz na fotografię. Jakąkolwiek fotografię. Fotografia to uchwycone wrażenie chwili. Ale fotografia, to także obraz z plam. Bo ludzkie oko widzi przez plamy. A te plamy, stworzone są przez kropki, czyli piksele. Zestawiając ze sobą kolorowe plamy, chwytasz impresję chwili, którą interpretuje Twój mózg. A im mniej w nim ‘ramek’, tym bardziej obraz, który widzisz, wiruje, tańczy, mówi, a nawet śpiewa i pachnie. I niekoniecznie jest to zapach farby. Nazywamy to przenikaniem się światów, co w istocie dzieje się przez cały czas, chociaż nie wszyscy chcą to wiedzieć.

„Bogactwo, które osiągam, pochodzi z natury, źródła mojej inspiracji.” - - Claude Monet

Wszystko jest kropką. Niektórzy nazywają tę kropkę pikselem. To, co widzisz, to zbiór kropek/pikseli tworzących pewien obraz, interpretowany przez Twoją głowę, zgodnie z włożonym do niej programem. To, co widzisz, to zbiór informacji. Czyli inaczej mówiąc, widzisz to, co chcesz widzieć. Ale kiedy uświadomisz sobie, że to Ty trzymasz pędzel i to Ty malujesz swoje życie złożone z różnych obrazów, to jakie obrazy chciałbyś malować? Co pojawiłoby się na twoich obrazach? Jakich farb używasz? Jakich barw? Ile jest na nich czerni, a ile kolorów tęczy? Czy na palecie Twoich barw, z których malujesz swoje życie, jest wciąż czerń? Czy Twój obraz jest czarno – biały? Czy postrzegasz tzw. rzeczywistość w sposób dualistyczny? Czy Cień, wciąż jest szarością, czy może fioletem, przynoszącym mądrość? Może Twój Cień, to Ty?

„Mój ogród jest moim najpiękniejszym arcydziełem.” - Claude Monet

Jesteś malarzem. To Ty malujesz siebie i malujesz swój świat. To Ty tworzysz. Ty jesteś Twórcą. Jesteś Kreatorem. Budujesz swój świat z informacji, które wszak sam wybierasz. Każda informacja ma kolor. A kolor to energia. W zależności od perspektywy, kolor informacji jest czarny lub tęczowy. Widzisz taki kolor, jaki chcesz zobaczyć. Czerń człapie ciężko po ziemi i ściąga w dół. Tęcza, wzbija się wysoko, błyszczy na niebie i tworzy most między światami. Zatem przyjrzyj się programom w twojej głowie? Czy te programy Ci służą, czy może przeszkadzają? Czy warto trzymać zawirusowane programy, które sprawiają, że obraz staje się ciemny?

Informacja jest tylko informacją. Kropka jest tylko kropką. Zbiór kropek, tworzy plamy, jednak to wciąż kropki. Ale to Ty nadajesz im kształt i znaczenie. Nie wszystko jest takie, jak nam się wydaje.

„Każdego dnia odkrywam bardziej i bardziej Piękne rzeczy.” - Claude Monet

Wszystko jest tańcem energii. Wszystko płynie. Wszystko wzajemnie się przenika. Wszystko jest jednym. To, co realne i to co duchowe, tak naprawdę tworzy całość. I kiedy to zrozumiesz i zaakceptujesz, odkrywasz, że to co duchowe, jest bardziej realne od tego, co do tej pory realnym nazywałeś. Zaczynasz rozumieć, że całe Twoje życie toczy się w Twojej głowie. Niczym komputerowa gra, w której jesteś avatarem samego siebie, walczącym z wymyślonymi przez samego siebie potworami, a tak naprawdę, walczącym z samym sobą. Bo to Ty sam trzymasz w ręku joystick. Grasz sobą z samym sobą.

„Wszyscy dyskutują o mojej sztuce i udają, że rozumieją, jakby koniecznym było zrozumieć, kiedy po prostu wystarczy pokochać.” - Claude Monet

I kiedy schodzisz na poziom serca, zamieniasz joystick na pędzel. Przestajesz walczyć. Przestajesz ścigać się lub chować. Przestajesz gonić i uciekać. Przestajesz oceniać. Akceptujesz. Zatrzymujesz się. Jest tylko ta chwila Teraz i jest radość z tej chwili Teraz. Chwila zatrzymana w kadrze życia. I ten moment zatrzymania, akceptacji, to jest ten punkt, kiedy Twoje obrazy i Twoje życie, nabierają barw. Znika czarna farba, znikają kontury, znikają ramy i znikają ciemne Cienie. Bo sposób, w jaki coś widzisz w danym momencie, to nic innego, jak subiektywne spojrzenie na rzeczywistość, czyli Impresjonizm.

Impresjonizm to historia o tym, jak buntownik wyszedł z ram. Wyrzucił czarną farbę. Wybrał tęczę. Stał się mostem między światami. Impresjonizm to Wolność.

Pamiętaj. Twoje życie, z chwil się składa. Ale to Ty decydujesz o jakości tych chwil. I to Ty wybierasz chwile, które przechowujesz w albumie Twojej głowy. Przyjrzyj się tym chwilom. Czy te chwile są więzieniem, czy Wolnością? Niewolnicy posłusznie tkwią w ramkach, chociaż często im w tych ramkach niewygodnie. Buntownicy wybierają Wolność i zmieniają świat malując go kolorami tęczy. Malują świat sercem.

kulturoznawca

*****